Dlaczego przestaliśmy mówić sobie dzień dobry?

Mieszkam na wsi. I tu jest to normalne, że przechodząc koło kogoś mówi się grüß dich, hallo lub morgen i następnie się do siebie nawzajem uśmiechamy. Czyli po polsku zwykłe dzień dobry, cześć czy nawet witaj. Tak mnie rodzice nauczyli, że obojętnie kogo mijam, gdzie wchodzę czy nawet jak wychodzę witam albo żegnam się z uśmiechem na twarzy bo jest to kulturalne. Odkąd zmieniłam szkołę, zmieniłam moją małą wieś na większą wieś.  Gdy idę z znajomymi na przerwie do sklepu  i mijają nas ludzie zazwyczaj są to starsze panie które idą na spacer po mittagessen witam ich i się uśmiecham. Własnie mówię komuś dzień dobry, nie raz moi znajomi pytali mnie się czemu mówię komuś dzień dobry, czy znam tą osobę czy nawet dobrze się czuje? 
Tak dobrze się czuje. Nie, nie znam tej osoby. A czemu witam tego kogoś i się uśmiecham? Bo tak zostałam wychowana, jestem przezwyczajona do tego, że jestem na ulicy do każdego miła. Raz byłam na wakacjach w Polsce, po tym jak się przeprowadziłam na Bawarię. Szłam z moją babcią po bułki, koło nas przechodzili zwyczajni przechodni, ja do każdego mówiłam dzień dobry i się uśmiechałam z przyzwyczajenia normalnie jak u mnie w domu. Moja babcia po chwili do mnie powiedziała "Weronika, przestań witać każdego po zaraz ktoś pomyśli, że uciekłaś z psychiatryka". Było to z 5 lat temu, a ja to nadal pamiętam, od tego momentu będąc w Polsce nigdy więcej nie powiedziałam do kogoś obcego na ulicy dzień dobry, nie odważyłam się nigdy więcej powiedzieć dzień dobry, żadna starsza pani więcej nie uśmiechnęła się na moją wypowiedź, jedyne co mnie wtedy spotykało to był typowy wzrok "niewdzięczna młodzież". 

"Nie mówię "miłego dnia". Uważam, że to jeden z najdurniejszych zwrotów, jakie wymyślono. Nie można np. powiedzieć "przykrego dnia", "złego dnia" albo "mam gdzieś twój dzień", za każdym razem musi to być miły dzień. Ale ja w to nie wierzę. Wierzę w coś wręcz przeciwnego." - ,,Will Grayson, Will Grayson" J. Green, D. Levithan

Kiedyś mówienie obcym ludziom dzień dobry, było czymś normalnym, a dziś, jest czymś śmiesznym, zapomnianym w momencie kiedy wyjedziesz do większego miasta, albo do innego kraju. Wszyscy są zabiegani, wszyscy zaczęli się unikać i nie tylko na ulicach, nie patrzeć na siebie. Teraz kiedy mamy smartpfony stało się to łatwiejsze i normalne. Więc dlaczego przestaliśmy mówić do siebie dzień dobry? Bo nam się nie chce czy dlatego, że boimy sie wyśmiania przez rówieśników lub boimy się odrzucenia?

Buziaki z Bawarii,

Blogger | Instagram | Pinterest | VSCO